Re: Chat
Postano: 13 maj 2020, 16:18
Pola ovoga ni Ademaga Mešić ne bi popušio. Red istine, pa dodaj, pa slaži, i sve tako.Drape je napisao/la: ↑13 maj 2020, 16:14Marko Attila Hoare, autor knjige "Bosanski muslimani u Drugom svjetskom ratu":
Koji je bio motiv muslimanskih mladića da se priključuju „Crnoj legiji“ Jure Francetića?
- Crna legija inicijalno je bila mala jedinica osnovana u aprilu 1943. godine i u njoj je sam jedan pripadnik bio musliman. Ali progon i ubijanje muslimana istočne Bosne od strane srpskih pobunjenika dovelo je do priliva muslimanskih izbjeglica koji su onda pristupili Crnoj legiji. U tom periodu pobunjenici još uvijek nisu bili diferencirani na partizane i četnike; četnički lideri promovisali su ubijanje i progon muslimana, dok su partizani u to vrijeme bili sastavljeni isključivo od Srba na mnogim nivoima i ponašali su se identično kao i četnici.
Stoga, boreći se protiv njih, muslimanski mladići koji su bili pripadnici Crne legije sebe su doživljavali kao borce koji se bore za preživljavanje i za odbranu svojih domova. Zbog toga je njihov moral bio izuzetno visok i bili su efektivni u borbi i pobjeđivanju i partizana i četnika u proljeće 1942.
Zašto do početka 1943. nema masovnog pristupanja muslimana NOP-u?
- Masovni srpski ustanak protiv NDH uslijedio je veoma brzo kao reakcija na ustaški genocid i komunisti su brzo uspjeli da se nametnu kao vođe tog pokreta. To je značilo da su partizani u BiH na samom početku rata dominantno bili srpska vojska na nivou običnih vojnika, i doživljavani su tako od strane običnih muslimana.
U početku partizani se nisu razlikovali od četnika; partizani su bili njihovi saveznici i sami su bili uključeni u zvjerstva koja su činjena nad Muslimanima civilima. Svi su ti faktori otuđili muslimane od pokreta. S druge strane, kako su četnici postajali nosioci ideje Velike Srbije, ekstremistički genocidan i kolaboratorski pokret koji je napadao i ubijao komuniste ovi su uvidjeli opasnost od jačanja četničkog pokreta.
Nakon toga poduzeli su daljnje korake da razviju partizanski pokret u BiH kao multinacionalnu armiju sastavljenu od Srba, Hrvata i Muslimana, što je značilo suzbijanje anti-muslimanskog šovinizma kažanjavajući vojnike koji su napadali muslimanske i hrvatske civile i njegovali su politiku bratstva i jednakosti između Srba i Muslimana.
Pošto su Muslimani, za razliku od Srba, još uvijek imali svoje političke elite na početku rata i pošto su četnici vodili genocid sličan onome koji su činile ustaše komunisti nisu jednostavno mogli da se nametnu kao lideri Muslimanima i njihovom pokretu kao što su to učinili srpskim pobunjenicima 1941. Bilo je potrebno više pažljivog političkog rada da se osvoji muslimanski pokret uključujući u saradnju članove, lokalnih muslimanskih elita i usvajajući ideju slobodne Bosne i Hercegovine.
Šta su bile Muslimanske milicije i koji su razlozi njihovog osnivanja?
- Ubrzo nakon uspostavljanja NDH u aprilu 1941. godine osnovane su i goleme vojne snage posebno Domobrani novačenjem običnih Muslimana i Hrvata, ali nakon što je počeo ustaški genocid te su snage bile nedovoljne u zaštiti Muslimana civila od osvetničkih masakara koje su činili srpski pobunjenici.
Veliki broj muslimana prebjegao je iz Domobrana kako bi formirali svoju zasebnu Muslimansku miliciju i to s ciljem da brane svoja sela od pobunjenika. Članovi muslimanskih elita prisvojili su ovaj pokret koji je najorganiozovaniji oblik dobio u komandovanju majora Muhameda Hadžiefendića koji je djelovao u širem području sjeverno – istočne Bosne i gdje ih je ustaški režim tolerirao. Hadžiefendić je bio muslimanski autonomaš i njegova je milicija ometala, vjerovatno namjerno, NDH opstruirajući njeno uspostavljanje kao države.
Muslimanskim prvacima je uspjelo da prošire milicije i na druge dijelove zemlje i da ih koriste kako bi odvojili BiH od NDH. Ali, tokom 1943. veliki dio pripadnika tih milicija prešao je u partizane, koji su ubili Hadžiefendića. Oni koji su nastavili da se bore protiv partizana naknadno su se konstituisali kao „zeleni kadar“ koji je djelovao pod komandom Nešada Topića. To je bio muslimanski autonomaški kontrapunkt četnicima.
Koji su razlozi naveli njemačke vlasti da formiraju 13. SS tzv. Handžar diviziju i na koji način je jedinica djelovala?
- Handžar divizija bila je projekat Heinricha Himmlera koji se nadao da bi islamski svijet mogao da se mobiliše u borbi protiv Britanskog carstva i koji je smatrao da je NDH „smiješna država“. Stoga, bivši veliki muftija Jerusalema Amin al-Husseini, ogorčeni neprijatelj Velike Britanije i Jevreja, bio je zadužen da pomogne regrutaciju bosanskih Muslimana za tu diviziju.
Projekat su podržali dijelovi muslimanskih elita koji su se nadali da bi se divizija mogla koristiti u ostvarivanju njihovih autonomaških ciljeva. Ali projekat im se osvetio. Popunjavanje divizije odvilo se na račun postojećih jedinica NDH snaga i to je ozbiljno narušilo moral Domobrana i ustaša. Odsustvo divizije iz BiH, dok je bila na obuci, značilo je da nije bilo ljudi da brane svoja sela od napada četnika što je još više udaljilo Muslimane od Nijemaca.
Loš tretman muslimanskih vojnika od strane Nijemaca katalizirao je čuvenu pobunu u Villefranche-de-Rouergue. Na kraju je sigurno nekoliko stotina članova divizije prebjeglo u NOP; neki od njih su postali posvećeni i dobri partizanski vojnici.
